دکتر شهریار شفیعی رییس هیات علمی آکادمی برند ایران به جهان صنعت گفت: رسانه ها و به خصوص شبکه های اجتماعی به غیر از تکنولوژی، قرار است در حوزه اجتماع و جامعه رونق بگیرند و پویایی خودشان را داشته باشند. از این منظر اهمیت داشتن سرمایه اجتماعی کمتر از سرمایه فناورانه نیست. بنابراین پرسش این است که یک شبکه اجتماعی به غیر از اینکه شایستگیهای لازم را از نظر فناوری دارد آیا توانایی جلب اعتماد مردم را دارد؟ همچنین زمانی که بتوانند اعتماد مردم را به دست آورند پله نخست را رد کردهاند و به معنای به نتیجه رسیدن نیست.
او ادامه داد: همچنین پس از جلب اعتماد باید بتوانند اعتماد انبوهی از مخاطبان و آن بخش از بازاری که مدنظرشان است را جلب کنند. پس ما در اینجا با پیشنیاز اعتماد مواجهیم و پس از جلب اعتماد افراد، کاربران باید در آن اکتیو و فعال باشند. چه‌بسا بسیاری از کاربرانی که در شبکه‌های اجتماعی اکانت باز کردند و سالی یکبار هم به آن سرنمیزنند. بنابراین ما با سه پله مواجهیم؛ اولین پله جلب اعتماد، دومین مرحله کشاندن و کوچ افراد به آن شبکه اجتماعی و سومین پله فعالیت در این شبکه‌های اجتماعی است.
رفتارها باید واقعی و بدون سانسور باشد
شهریار شفیعی در ادامه افزود: مرحله چهارمی هم وجود دارد که کمتر به آن اشاره شده است. این مرحله رفتار واقعی و بدون سانسور در این محیط است. مساله این است که بعد از اینکه یک فرد به شبکه اجتماعی‌ای اعتماد پیدا کرد، یا می‌تواند بدون سانسور به فعالیت بپردازد؟ که اگر اینگونه نباشد امکان دارد رفتار آن واقعی نباشد. بنابراین حتی اگر موفق شوید که شبکه اجتماعی‌ای را بسازید که اعتماد و ارتباط حداقلی را جلب کند، افراد وارد این شبکه شوند و مشارکت حداقلی هم ایجاد شود، می‌تواند به نهادینه‌سازی رفتار پر از نفاق بینجامد. یعنی کاربران آنطوری که هستند بروز ندهند و مدام تصویر دیگری را از خود نشان دهند. این چهار شرط در خصوص یک پیامرسان اجتماعی است اعم از اینکه داخلی باشد یا خارجی باید مدنظر قرار گیرد.
دکتر شهریار شفیعی، روزنامه جهان صنعت – 21 مهر 1401
مطالعه نسخه کامل: